تصمیم بگیرید که تصمیم نگیرید!
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۲۷۹۹۶
تصمیمهای کوچکتر تنها قدم نخست هستند. قدم بعدی تصمیمگیری برای دستکشیدن کامل از برخی فعالیتهاست. چون وقت شما محدود است، بدیهی است که بخشی از فعالیتهای بدون اولویت به آینده موکول و یا بهکلی کنار گذاشته شود. نقطه شروع مطلوب این است که فهرستی از فعالیتهایتان تهیه کنید و از خود بپرسید: اگر این کار را پیشتر انجام ندادهام، آیا اکنون آن را شروع میکنم؟
به گزارش ایسنا، قدس نوشت:«تصمیم»گیری و نقش و اهمیتش در کار و زندگی که معلوم است، اما درباره «ضد تصمیم»، اینکه چیست و چه زمانی باید به آن متوسل شد شاید کمتر و شاید هم اصلاً چیزی نخوانده یا نشنیده باشید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اصلاً شاید این اصطلاح به نظرتان نامفهوم و بیمعنی بیاید، اما وقتی به مقوله تصمیمگیری فقط به عنوان یک وظیفه و یا مسئلهای روزمره و طبق عادت نگاه کنیم یا فکر کنیم تصمیمگیری حتماً باید بلندپروازانه باشد و صرف مسائل بسیار بزرگ و سرنوشتساز شود، چیزی به نام «ضد تصمیم» هم معنا پیدا کرده و ما و زندگیمان هم به آن نیاز پیدا میکنیم.
یک بار برای همیشه
«الیوربرکمن» نویسنده گاردین در مطلبی مفصل که سایت «ترجمان» هم آن را منتشر کرده به نقش و اهمیت «ضد تصمیم»ها و اینکه چه زمانی باید به آن فکر کرد پرداخته است. البته او پیش از آن، چند مثال درباره انواع و اقسام تصمیم گیریهای ما میزند. به نظر «برکمن» مشکل بیشتر آنهایی که در برنامهریزیهایشان به جایی نمیرسند، به هدف دلخواهشان دست پیدا نمیکنند و یا کلاً شکست میخورند این است که فکر میکنند فقط با گرفتن یک تصمیم قاطعانه میشود تغییر و تحولی در زندگی و کار و همه چیز ایجاد کرد.
او میگوید: «اصلاً عجیب نیست که اهدافمان در سال جدید -همان تصمیمات بزرگ، بلندپروازانه و سرنوشتساز- هرگز به نتیجه نرسند. عجیب آن است که انتظار داریم ثمر بدهند!»
اگر شما تصورتان این باشد که تصمیم گرفتن یعنی قاطعانه به خودتان بگویید «دفعه بعد فرق خواهد داشت»، این فقط موجب میشود احساس کنید در حال ایجاد تغییری واقعی هستید، درحالیکه به احتمال زیاد فقط دارید با شور و شوق بیشتری آرزوی رسیدن به هدف را میکنید. بهزودی هم میبینید که هیچ چیز طبق برنامه پیش نمیرود و بیشازپیش از خودتان متنفر میشوید.
مثلاً خودتان را در نظر بگیرید... این خودِ قدیمی و آشنا، با تمام عیبها و نگرانیها، حالا فکر میکند زمان آن رسیده که به خودِ جدیدی تبدیل شود. با وجود این، شخصی که بر این دگرگونی نظارت میکند، کسی که عادات جدید را انتخاب میکند و... مسلماً خود قدیمی شماست. یعنی هر تغییری که ایجاد میکنید، هر راه و روش جدیدی که در پیش میگیرید همیشه نشانه و اثری از همان خود قبلی یعنی خودِخودِ شما دارد. بنابراین به هیچوجه تغییر نخواهید کرد یا دستکم آن تغییری که امید داشتید رقم نخواهد خورد. ازاینرو شاید زمان آن فرا رسیده که شیوه «ضد تصمیم» را بپذیرید، یعنی تصمیم بگیرید در سال جدید کمتر به خودتان سخت بگیرید و تغییرات کوچک سنجیده را به جای تغییرات دشوارتر انتخاب کنید. حتی تصمیم بگیرید فلان کار نامطلوب را یکبار برای همیشه ترک کنید.
شهامت و مقاومت
نقطه شروع ضد تصمیم، آنجاست که بپذیریم تغییر عادات کوچک و اهداف ساده، در مقایسه با اهداف بلندپروازانه، اغلب منجر به تحولات بیشتری میشود. ابتدا مثلاً بهجای اینکه تصمیم بگیرید روزی ۹۰ دقیقه برای نوشتن رمانتان وقت بگذارید، خود را ملزم کنید روزی ۱۰ دقیقه برایش وقت بگذارید. ۱۰ دقیقه، کمتر از روزی ۹۰ دقیقه کار کردن ترسناک است، درنتیجه کمتر احتمال دارد کل کار را رها کنید. دوم، بدانید تکرار صرف یک کار برای شکل دادن عادت، بسیار مهمتر از جزئیات عادتی است که به آن پایبند هستید. برخلاف کلیشههای خودیاری، بهترین پرسش هنگام شکل دادن عادتها این نیست که «دوست دارم روزم چگونه باشد؟»، این است «فعالیت روزانهای که حتی در پرمشغلهترین روزهای زندگیام مطمئناً انجامش خواهم داد، چیست؟»
بااینحال، تصمیمهای کوچکتر تنها قدم نخست هستند. قدم بعدی تصمیمگیری برای دستکشیدن کامل از برخی فعالیتهاست. چون وقت شما محدود است، بدیهی است که بخشی از فعالیتهای بدون اولویت به آینده موکول و یا بهکلی کنار گذاشته شود. نقطه شروع مطلوب این است که فهرستی از فعالیتهایتان تهیه کنید و از خود بپرسید: اگر این کار را پیشتر انجام ندادهام، آیا اکنون آن را شروع میکنم؟ منفیبودن پاسخ -یا صرفاً مبهم بودن آن- نشانهای بارز است از فعالیتی که باید کنار گذاشته شود. محض اطلاع بگویم انتظار داشته باشید این کار بسیار دشوار باشد و در این راه باید جرئت و شهامت زیادی به خرج بدهید و تا میتوانید در رسیدن به هدف پایداری و مقاومت کنید.
بگذارید خودش اتفاق بیفتد
بااینحال، برای پذیرش کامل شیوه ضد تصمیم، باید پا را فراتر بگذاریم. چه میشود اگر متعهد شویم بخش عمدهای از سال آینده را صرف مطلقاً هیچکاری نکردن کنیم؟ «بیونگ چول هان» فیلسوف آلمانیکُرهای استدلال میکند نه فعالیت، بلکه عدم فعالیت است که به زندگی معنا، ارزش و آن چیزی را میبخشد که او «طراوت زندگی» مینامد. به گفته او بدون وقفه و درنگ، فعالیت فقط به کنش و واکنش نسنجیده منجر میشود. سکوت است که به گفتوگو عمق میبخشد، بدون آرامش و سکوت، موسیقی وجود ندارد و هرچه هست فقط صدا و نویز است. اگر مهارت بیفعالیتی را از دست بدهیم، کمکم شبیه ماشینهایی میشویم که فقط به وظیفه خود عمل میکنند».
با همه این حرفها ممکن است همانطور که سال نو میشود، احساس کنید واقعاً نیاز به تغییر دارید. ممکن است گمان کنید زندگی شما، در این برهه خاص، آنقدر آشفته یا ناسالم و یا خستهکننده است که یک دگرگونی بزرگ ضروری است. در این صورت، شاید بهتر باشد اساسیترین پرسش را برای رشد شخصی بپرسیم. پرسشی که احتمالاً در تمام کتابها، دورهها یا برنامههای خودیاری و حتی در برخی روشهای رواندرمانی ممنوع است: اگر هیچگاه تغییر نکنیم چه اتفاقی میافتد و بعد از آن چه خواهد شد؟
طبیعتاً این رویکرد در ابتدا مانند این است که تسلیم شوید و به زندگیای رضایت دهید که بسیار بدتر از آن چیزی است که میتوانستید با تلاش و کوشش بدست آورید. اما این پرسش ارزش پرسیدن را دارد چون برای بسیاری از افراد، تسلیم شدن و قطع امید به این شکل و در این مرحله، بهطور غیرمنتظرهای، احساس رهایی را به همراه دارد. این افراد با فاصلهگرفتن از مشکلی که زندگی آنها را تحت تأثیر قرار داده، احساس آزادی بیشتری میکنند تا به مرور درگیر فعالیتهایی شوند که در لحظه حال برایشان معنادار است. عجیب اینکه در نهایت، تغییر دادن خودشان، شرایط و مشکلی که آزارشان میداد هم آسانتر میشود. بنابراین در سال جدید، مثل گذشته نباشید. چند هدف را تعیین کنید یا اصلاً هیچ هدفی را تعیین نکنید. از فعالیتهایی که دیگر معنادار یا لذتبخش نیستند کنار بکشید. آرام شوید. به خودتان و افراد نزدیکتان کمتر سخت بگیرید. از پافشاری و عجله برای تغییر دست بکشید. اول از خود بپرسید بهراستی میخواهید چه چیزی در زندگی شما شکل بگیرد، سپس اجازه دهید تغییر آرام آرام اتفاق بیفتد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: تصمیم گیری اراده ضد تصمیم فعالیت تنبیه متجاوز رژیم صهیونیستی سرزمین های اشغالی دمشق تصمیم بگیرید تصمیم گیری ضد تصمیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۲۷۹۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نگاهی به آسیبهای نوپدید فضای مجازی
بسیاری از افرادی که به اینترنت اعتیاد دارند هرگز آن را نمیپذیرند، زیرا برای آنها اینترنت جزئی از زندگی محسوب میشود ولی با وجود این روانشناسان بر این باورند که فرد معتاد به اینترنت دارای نشانههایی است که میتوان از این طریق به وابستگی فرد به اینترنت پی ببرد.
خبرگزاری ایمنا؛ فرزانه دهقانی، دکترای ارتباطات و رسانه در یادداشتی با موضوع آسیبهای نوپدید فضای مجازی نوشت:
«گسترش جامعه اطلاعاتی و ارتباطی و نیز شکل شکلگیری جهان مجازی در کنار جهان واقعی فرایند زندگی را دستخوش تغییرات زیادی کرده است؛ افزایش تصاعدی ضریب نفوذ اینترنت در ایران و تأثیر استفاده بیش از حد بروی خانوادهها، چنانچه بهصورت برنامه، برنامهریزی و مدیریت نشده در این فضا قرار گیرند خانواده و جامعه را نیز دچار مشکل خواهند کرد، اما قسمت مهم این پژوهش مؤلفه اعتیاد مدرن و آسیبهای نوپدید که بهعنوان عنصر اساسی و اصلی است، در واقع استفاده بیش از حد و بیمار گونه از اینترنت که باعث دور شدن فرد از دوستان و خانواده خانوادهاش شود و اختلالات رفتاری یا شخصیتی را در وی ایجاد کند، اعتیاد به اینترنت یا شبکههای اجتماعی نامیده میشود، این اعتیاد که سرآمد همه اعتیادهای رفتاری است رشد روزافزونی پیدا کرده و عوارض ناگواری به همراه دارد. اعتیاد به اینترنت نیز با علائمی همراه است: همچون اضطراب، افسردگی، کج خلقی، بی قراری، تفکرهای وسواسی، کناره کنارهگیری، اختلالات عاطفی و از هم گسیختگی روابط اجتماعی (علوی و جنتی فرد ،۱۳۹۰، ص .۲۲؛ سهراب زاده ،۱۳۸۹).
استفاده از اینترنت علاوه بر اینکه مزایای تأثیرگذار متعددی بر جوامع دارد ولی از سوی دیگر اثرات منفی از جمله اطلاع رسانی جهتدار و غیر منصفانه، نادیده گرفتن هویت ملی و دینی جوامع مختلف، تخریب باورهای اخلاقی، فرهنگی، آداب و سنن پیشرو و شبهه افکنی و تردید پردازیهای کاذب، تزلزل بنیان خانواده، پوچی گرایی، القای ناهنجاریهای انسانی، تضییع نیرو و استعدادهای انسانی، مشکلات جسمانی و… از جمله جنبههای منفی این شبکههای ارتباطی جدید است (علوی وجنتی فرد ،۱۳۹۰).
گسترش فضای مجازی و استفاده بیش از حد در حوزه فردی شامل تغییرات سبک زندگی به منظور گذراندن زمان بیشتر در شبکه و کاهش کلی فعالیتهای بدنی و بیتوجهی به سلامت فردی در نتیجه فعالیت اینترنتی، اجتناب از فعالیتهای مهم زندگی، کمبود خواب و یا تغییر الگوهای خواب برای گذراندن زمان بیشتری در شبکه، کاهش معاشرت و در نتیجه ازدست دادن دوستان، غفلت از خانواده و دوستان، بیتوجهی به مسئولیتهای شغلی و شخصی، خشونت بیش از حد، پرخاشگری، تغییر عادتهای رفتاری، بی توجهی به نظافت شخصی و… در حوزه رابطه فرزندان و والدین نیز تغییراتی به وجود آورده است که از جمله آن به کاهش نقش خانواده به عنوان مرجع، کاهش ارتباط والدین با فرزند، شکاف نسلی به دلیل رشد تکنولوژی، از بین رفتن حریم بین فرزندان و والدین و ایستادن در برابر یکی از والدین یا هر دو را میتوان نام برد. در بحث ازدواجها نیز مسائلی چون ناپایداری ازدواجها، تغییر الگوی همسرگزینی، نداشتن مهارتهایی برای ازدواج ناتوانی والدین برای آموزش به فرزندان، افزایش روابط دختر و پسر در زمان نامزدی بدون عقد، تمایل به دریافت مهریههای سنگین، بالا رفتن سن ازدواج و افزایش تنوعطلبی جنسی مردان و … را میتوان اشاره کرد (جعفری و دیگران ،۱۳۹۱؛ منایز ،۲۰۱۵)
بسیاری از افرادی که به اینترنت اعتیاد دارند هرگز آن را نمیپذیرند، زیرا برای آنها اینترنت جزئی از زندگی محسوب میشود ولی با وجود این روانشناسان از جمله سامسون و کین بر این باورند که فرد معتاد به اینترنت دارای نشانههایی است که میتوان از این طریق به وابستگی فرد به اینترنت پی ببرد، هرچند که این نشانهها به تنهایی نمیتوانند معیار مستقل و کاملی برای اعتیاد مجازی به شمار آیند، انجمن روانپزشکان آمریکا (APA ) معیارهایی را مشخص کرده است که فرد باید حداقل ۳ مورد از این معیارها را حداقل به مدت ۱۲ ماه داشته باشد:
۱- زمان پرداختن به امور شخصی خود را صرف شبکههای اجتماعی میکند؛ از جمله ساعات ضروری برای خواب را در این فضاها سپری میکند.
۲- تغییر عادت رفتاری؛ استفاده از اینترنت باعث میشود که شخص از سایر فعالیتهایی که قبلاً برای او لذت بخش بوده، دست بکشد.
۳- زمانی که باید تکالیف درسی یا کاری انجام دهد، در اینترنت سپری میکند. (رابرتس ،۱۳۹۲)
۴- چنانچه ارتباط با شبکههای اجتماعی به دلیلی قطع شود، احساس افسردگی، بی قراری و بدخلقی میکند.
۵-خستهتر و کج خلق تر از زمانی است که اینترنت جزئی از زندگی وی نبود . دامنه تنشهای عصبی او بالاتر است و از سردردهای عصبی رنج میبرد .
۶- بیش از حد خشونت نشان میدهد و پرخاشگری و قانون شکنی میکند.
۷-در زمان دل مشغولیهای فکری و ذهنی، ساعات متمادی را صرف چک کردن شبکههای اجتماعی میگذرانند .
۸- هنگامی که فرد دسترسی به شبکههای اجتماعی ندارد دائم به استفاده مجدد از آن فکر میکند و ذهن خود را مشغول نوع فعالیتهای موردنظر میکند.
۹- روزی چند بار و بهطور مرتب شبکههای اجتماعی و گروهها و کانالهای خود رابررسی میکند.
۱۰-در حین اتصال به شبکههای اجتماعی ، زمان خود را از دست میدهد و متوجه گذشت زمان نیست.
۱۱- زمان بسیار کوتاهی برای وعدههای غذایی صرف میکند و به علت از بین رفتن وعدههای غذایی کمبود وزن پیدا میکند. (امیدوار و صارمی ،۱۳۸۱)
۱۲- هنگام استفاده از شبکههای اجتماعی احساسی آمیخته به خوشنودی و گناه میکند
۱۳- ترجیح میدهد به اینترنت وصل شود تا اینکه با دوستان یا خانواده باشد. و به عبارتی دیگر به دوستان خانواده و کلیه مسئولیتهای خود پشت پا میزند.
۱۴- روابط جدیدی با افرادی که هنگام ورود به شبکههای اجتماعی با آنها آشنا شده، تشکیل میدهد و بیشتر مایل است با آنها ارتباط برقرارکند .
۱۵- کمتر از خانه بیرون میرود و فعالیتهای اجتماعی او کاهش چشمگیری پیدا میکند.
۱۶- راجع به اینکه چه مدت برخط بوده است یا در مورد میزان ساعات صرف شده در فضای شبکههای اجتماعی به خانواده، والدین، همسر و یا رئیس خود دروغ میگوید .
۱۷- دیگران از او به علت صرف زمان طولانی در اینترنت ناراحت هستند و مرتب از او گله میکنند.
۱۸- در موقعی تنهایی و خلوت و زمانی که کسی در خانه نیست، به سراغ فضا میرود.
۱۹- از محدودیتهای زمانی که برای وی به منظور استفاده از اینترنت تعیین شده است، سرپیچی میکند.
۲۰- تمام تلاشها برای محدود ساختن ساعات استفاده از اینترنت بی نتیجه مانده است. (جعفری و دیگران ،۱۳۹۱)
مخاطب ایرانی با رسانههای مدرن از قبیل اینترنت و تلفن همراه که مجهز به امکانات پیامک و بلوتوث است نیز مواجه است، سبد فرهنگی خانواده ایرانی دچار تغییرات فراوانی شده است که همگی به نوعی مروج سبک زندگی مدرن است که خاستگاه این نوع سبک زندگی تمدن غربی است و ترویج این شیوه از زندگی، لاجرم تمام مؤلفههای معرفتی تمدن غرب را شایع میسازد و موجب میشود بیسامانی در مسائل فرهنگی و اجتماعی در کشور افزایش یابد؛ در این خصوص مدیران و برنامه ریزان و سیاست گذاران اجرایی و کاربردی، لازم است که در راستای کاهش مشکلات ناشی از استفاده شبکههای اجتماعی با برگزاری دورهها، جلسات کارگاهی، بازدیدهای علمی و آموزشی و تصویب سیاستها، نظامهای کنترل کیفی و فنی برنامهریزیهایی انجام دهند.»
کد خبر 748386